tłumaczenie artykułu Mistrza Chen Zhonghua opublikowanego na stronie http://practicalmethod.wordpress.com/hong-junsheng/
Hong Junsheng urodził się 17 lutego 1907 (wg chińskiego kalendarza księżycowego) w Chinach, w hrabstwie Yuxian (prowincja Henan), a zmarł 23 stycznia 1996 roku w mieście Jinan w prowincji Shandong.
W młodości przeprowadził się z ojcem do Pekinu. Słabe zdrowie spowodowało, że zaczął tam poszukiwać dobrego mistrza Taiji. Początkowo studiował Taijiquan stylu Wu u Mistrza Liu Musana w Pekinie, który w owym czasie był sławnym nauczycielem tego stylu. Na wieść o tym, że jeden z mistrzów z wioski Chen (Chenjiagou) naucza Taiji w Pekinie, Mistrz Liu postanowił zaprosić go na pokaz. Na pokazie tym, on i jego uczniowie zobaczyli wykonaną przez Chen Fake drugą formę stylu Chen (Paochui). Nikt, łącznie z Mistrzem Liu, nie rozumiał tego co zobaczyli. Wykonywane ruchy były zbyt szybkie jak na popularne rozumienie Taijiquan w owym czasie. Jednak Mistrz Liu był na tyle przewidujący, że zdecydował, by uczyć się form od Chena.
Po tym jak Mistrz Liu i jego uczniowie nauczyli się pierwszej formy stylu Chen, postanowili poprosić Mistrza Chen aby uczył ich „pchających dłoni”. Mistrz Liu mówił swoim uczniom, że „pchające dłonie” to prawdziwy test umiejętności Taiji. Przed rozpoczęciem nauki wymusili więc oni na Mistrzu Chen przetestowanie jego umiejętności. Ustalono, że jeśli Chen przegra, to uczniowie zachowają tę historię w tajemnicy i będą kontynuowali naukę stylu Wu. W przeciwnym przypadku wszyscy będą kontynuowali naukę u Mistrza Chen.
Mistrz Chen Fake postanowił pokazać zasady pchających dłoni stylu Chen z Mistrzem Liu Musanem. Już przy pierwszym dotknięciu studenci zobaczyli różnicę między mistrzami. Działania Mistrza Liu wyglądały jak działania niepełnosprawnego dziecka. Nie był on w stanie utrzymać swojej postawy. Mistrz Chen oświadczył, że będzie w stanie w ciągu jednej minuty umieścić Mistrza Liu w fotelu, który stał dość daleko od nich w rogu dziedzińca. Mistrz Liu miał „wpaść” w wiklinowy fotel, a gdyby fotel upadł, albo Mistrz Liu upadłby obok fotela, to Chen Fake uznałby to jako swoją porażkę. To było niezwykłe oświadczenie. Chen Fake w ogóle nie mówił o zdolności do walki, a jedynie o precyzji. Świadczyło to o tym jak pewny był swoich umiejętności. Ponieważ spełnił swoją deklarację, Mistrz Liu Musan wraz ze swoimi studentami (między innymi Hong Junshengiem) zostali w 1930 roku uczniami Chen Fake.
Hong Junsheng mieszkając w Pekinie, przez 15 lat uczył się od Chen Fake szczegółów całego programu nauczania Taiji rodziny Chen. W rezultacie stał się bardzo zdrową osobą z głębokim zrozumieniem i umiejętnościami Taiji stylu Chen. Jego Taiji, które charakteryzowało rozluźnienie, krągłość, ciągłość i moc spiralnych ruchów – było całościowe. Posiadł on także bardzo dużo z indywidualnego stylu swojego mistrza.
W 1956 roku wrócił do Pekinu po kolejne nauki od swojego Mistrza. Za każdym razem, gdy pytał Mistrza czy poprawne są techniki których używał, otrzymywał odpowiedź twierdzącą. Próbował z Mistrzem każdą technikę, a każdy ruch całego systemu został skorygowany lub zaakceptowany. Gdy wrócił do Jinan, kontynuował nauczanie tego, zatwierdzonego już przez Mistrza programu. Jednocześnie kontynuował swoje badania eksperymentując z uczniami, przyjaciółmi i artystami innych sztuk walki. Kolejne lata sprawiły, że jego rozumienie Taiji stylu Chen stało się bardzo głębokie, a liczba jego uczniów wzrosła.
Hong był jedyną osobą która studiowała u Chen Fake nieprzerwanie przez 15 lat. Przez niektórych był uważany za chodzącą encyklopedię życia i nauczania Chen Fake. Większość opowieści o Chen Fake pochodzi od niego.
Hong był bardzo wykształconym człowiekiem. Dużo czytał i miał niesamowitą pamięć. Był ekspertem „temperamentu” (badanie rytmu poezji chińskiej), poetą i kaligrafistą. Badając Taiji stylu Chen, w swoich eksperymentach łączył filozofię, fizykę i logikę. Zwyczajem swojego mistrza wykorzystywał analogie z codziennego życia do wyjaśnienia zasad, teorii i techniki Taiji stylu Chen. Był mistrzem oświeconym.
Był tradycjonalistą jeśli chodzi o sztukę, ale jednocześnie szedł z duchem czasu. Nauczając, używał pospolitej terminologii usuwając w ten sposób warstwę tajemniczości i ułatwiając zrozumienie sztuki współczesnym. W swoim nauczaniu i pisarstwie odmawiał używania słów takich jak „qi”. Jednak każdy, kto osobiście doświadczył jego „pchających dłoni” wie, że był to człowiek, który osiągnął bardzo wysoki poziom umiejętności, nawet w oczach mistrzów „qi”.
Hong nie miał łatwego życia i jego połowę spędził w ubóstwie. W całym życiu jego jedyną ambicją było kontynuowanie sztuki swojego mistrza. Wytrwałość w zgłębianiu sztuki przywiodła do drzwi jego domu uczniów i odwiedzających z całego świata, w tym wielu z Japonii. Dla wielu, możliwość osobistego odwiedzenia takiego mędrca było wydarzeniem pamiętanym do końca życia!
W ciągu kilku ostatnich lat życia, został uhonorowany tytułami takimi jak Przewodniczący Miejskiego Stowarzyszenia Sztuk Walki w Jinan, starszego doradcy Akademii Sztuk Walki w Jinan, doradcy Stowarzyszenia Sztuk Walki Uniwersytetu Shandong. Był członkiem Konferencji Doradców Politycznych w Jinan.
Opublikował wiele książek, w tym „Styl Chen Taijiquan”, „Praktyczna Metoda stylu Chen Taijiquan”, „Techniki Stylu Chen Taijiquan” i „Interpretacja Traktatu o Taijiquan Wang Zengyue”. W 1994 roku pracował nad swoją ostatnią książką, „Porównanie metod i cech charakterystycznych pięciu styli Taijiquan”. Książka została ukończona, ale nie opublikowana.
Hong, aż do ostatniego dnia, pozostawał skromnym człowiekiem. Nigdy nie nazywał siebie mistrzem. Uważał siebie za „kolegę” swoich uczniów, gdyż w szkole Taijiquan sam uważał się zawsze za ucznia, a wszyscy uczniowie niezależnie od wieku i etapu nauczania są kolegami.
Zaczął nauczać swojej formy Taijiquan w Jinan w 1956 roku i nauczał jej aż do śmierci w 1996 roku. Poświęcił się tej jednej dziedzinie przez 56 lat. To oddanie się jednej dziedzinie sprawiło, że stał się on jednym z najważniejszych autorytetów stylu Chen Taijiquan.
Wielu innych znanych mistrzów, takich jak Gu Liuxin czy Chen Zhaokui często korzystało jego rad. Stał się on głównym źródłem informacji o stylu.
Dla mnie, jego największym osiągnięciem jest to, że ściśle przestrzegał on zgodnego z Taiji, taoistycznego sposobu życia. Dla współczesnych ludzi jest to najtrudniejsze do osiągnięcia. Nigdy nie pracował w swoim życiu, nauczał tylko stylu Chen Taijiquan.
Jego życie było całkowicie podporządkowanie Taijiquan. Nawet w swoich ostatnich dniach, leżąc w łóżku z powodu zatrucia pokarmowego, nalegał na ćwiczenie „pchających dłoni” z uczniami.
Jest on jednym z niewielu mistrzów z XX wieku, który mając ogromne zdolności uzyskał skromną reputację. Ci z nas, którzy mieli przywilej uczenia się od niego są naprawdę szczęśliwcami. W tych czasach, to jest prawie niemożliwe, aby mieć czystą sztukę walki bez wpływu z obszarów polityki.
Z całym moim szacunkiem i uznaniem dla jego nauk,
Chen Zhonghua